II

Telebista show light-ak, janari light-ak, edari light-ak, droga light-ak, doinu light-ak, hitz light-ak, pentsamolde light-ak, sentipen light-ak, harreman light-ak, bizitza light-ak. Nazkaturik nago inguratzen gaituen kaka light guztiaz. Deskonposatzen hasitako nortasunei sustantziarik gabeko existzentziaren kiratsa darie, eta ustel usaina hedatzen ari da, ohiko bilakatzen ari zaigu, geure egiten ari gara. Bizitza hutsalekiko konformismoari eta jarrera zein diskurtsu politikoki zuzenei diedan higuina gero eta jasangaitzagoa ari zait bilakatzen. Sistema puta honen abonu bihurtzera kondenatutako gizartearen lasaitasunak goragale hau areagotu besterik ez dit egiten, eta konponbidea Valium dosietan bilatuz artega hau arintzeari uko egiten diot. 

Ongia bilatzen ez diodan ongizatearen gizarte honetan arrakasta nahi izan ezkero produktu lasaigarriak eskeintzea beste aukerarik ez dagoela argi dago, masa ustel honen gogoa asaldatuko duen ezerk ez baitu arrakastarik izanen. Baina popatik hartzera arrakasta! Popatik diazepan pilulak eta popatik azaleko zoriontasun erridikulua! Adimenaren izurrite honen antidoto gisa, “light” izatetik oso urruti dagoen edozer erabiltzearen aldeko deia egiten dut. Adierazteko modu bortitzagoen erabilerak norbaitengan sor dezakeen artega, sute bat sortarazi dezakeen txinparta izan daiteke. Kixkali ditzagun etsipen sentipenak, beldurrak, kateak. Pentsamendu arriskutsuak, erotasuna urratzen duten sentimenduak eta ametsak bizitzeko ohitura zabaltzea oraindik bizirik gaudenon egin beharra da. Nik, M. Trasherrek, terrorismo lirikoarenganako konpromisoa hartzen dut.