Egun guztiak berdinak izateak eragiten dion itolarriak, goizero egutegiari so egin eta “bat gehiago” zenbatzeko ohitura “bat gutxiago” zenbatzekoagatik ordezkatzera eraman du errutinaren biktima. Antzerako zerbait gertatu zaio droga menpekotasunaren biktimari, bere tristura itsasoan hondoratzea ekiditeko, zoriontasuna gramo bateko zakutoetan bilatzen baitu goibeltasunak asaldatzen duen uneoro. Ez dezagun ahaztu hogei urterekin bizitzaz gogaitu, eta apatiaren biktima kondizioa onartuz munduari leihotik so egiteaz konformatzen den gaztearen kasua. Hor dago, baita ere, garai batean zabortegi hau aldatzeko helburuarekin zerabilen grina eta irudimen guztia marketing enpresa multinazional bati saldu dizkion neoliberalismoaren biktima. Honen laguna omen zen Yuppie, boterearen biktima, estatus sozialean gora egin ahala adiskidea zapaldu zuen arte. Azken hau neurosiak jota eraman omen zuten zoroetxera, konpainia ezak alegiazko lagun bat sortzera bideratu zuen indibidualismoaren biktimarekin. Bertan, gizonekiko mespretxu neurrigabekoak, zakilei ezezik bere gorputzaren plazerrari ere uko egitera bideratutako korronte anti-pornografikoko feministarekin topo egin zuten, patriarkatuarenaz gain, emakume-histeriaren biktima. Hobezina hobe bihurtzeko nahiean, ero koadrila honekin egin beharreko praktiken balorazioa hamarretik hamaikakoa izateko ahaleginean, gutxi behar izan zuen perfekzioaren biktima zen psikiatra gazteak gaixoen aldera salto egiteko.
Biktimen Fabrikako produkzio etengabekoaren lagin honek, agerian uzten du gizarte postmodernoaren biktimismorako joera asaldagarria. Paradisu kapitalistaren negoziorik indartsuena biktimismoa sustatzeaz arduratzen da, eta horren adierazle dugu fabrikaren ateetan pasibotasun eta hausnarketa faltaren sindromeak jotako norbanakoez osatzen den ilara amaieragabekoa. Heldu itxurako haurrek, bata bestearen atzean zain, inpazienteki itxaroten diote biktima izatearen abantailez gozatzeko uneari. Aske izatea desio dute guztiek, aske izatearen eragozpenei aurre egin beharrik gabe. Erantzunkizunik ez, errurik ez. Eta jakina, aita kapital ahalguztidunak, beste behin ere irtenbide erosoa eskaintzen die: izatearen zailtasun guztien pixuaz desegitea, biktima nortasuna barneratzearen baldintza bakarrarekin.
Paktua onartzen dutenen kopurua etengabeko hazkundean murgildu da, gizarte honenganako dauzkan erantzunkizunen inguruko zalantza eta hausnarketari uko egiten dioten norbanakoak gero eta gehiago direlarik. Askoz errazagoa da inguratzen gaituzten gertakari eta injustizien aurrean inozo eta ahul azaltzea, geure burua gertakari hoien eragile aktibotzat jotzea baino. Krisiaren biktimak, itxurakeriaren biktimak, erlijioaren biktimak, alkoholismoaren biktimak, estresaren biktimak, kutsaduraren biktimak, konformismoaren biktimak, terrorismoaren biktimak, manipulazioaren biktimak, patriarkatuaren biktimak, garapenaren biktimak, globalizazioaren biktimak, modaren biktima, etsipenaren biktimak, demokraziaren biktimak, sistemaren biktimak, biktimismoaren biktimak. Biktimak. Biktimak. Biktimak. BIKTIMAK!
Biktimismoari hainbesteko nazka izango ez banio, biktimismoarenganako nazkaren biktima bezala izendatuko nuke neure burua... baina ez naiz zuloan eroriko! Nahiago dut errua eta erantzunkizunaren zama gainean harturik, biktimaren papera odolzalearenagatik ordezkatuta erlijioa, konformismoa, manipulazioa, patriarkatua, garapena, globalizazioa, etsipena, sistema, biktimismoa eta beste hainbeste nire biktima bilakatu. Ez al ditu, bada, borreroak milaka aurpegi?
Biktimen Fabrikako produkzio etengabekoaren lagin honek, agerian uzten du gizarte postmodernoaren biktimismorako joera asaldagarria. Paradisu kapitalistaren negoziorik indartsuena biktimismoa sustatzeaz arduratzen da, eta horren adierazle dugu fabrikaren ateetan pasibotasun eta hausnarketa faltaren sindromeak jotako norbanakoez osatzen den ilara amaieragabekoa. Heldu itxurako haurrek, bata bestearen atzean zain, inpazienteki itxaroten diote biktima izatearen abantailez gozatzeko uneari. Aske izatea desio dute guztiek, aske izatearen eragozpenei aurre egin beharrik gabe. Erantzunkizunik ez, errurik ez. Eta jakina, aita kapital ahalguztidunak, beste behin ere irtenbide erosoa eskaintzen die: izatearen zailtasun guztien pixuaz desegitea, biktima nortasuna barneratzearen baldintza bakarrarekin.
Paktua onartzen dutenen kopurua etengabeko hazkundean murgildu da, gizarte honenganako dauzkan erantzunkizunen inguruko zalantza eta hausnarketari uko egiten dioten norbanakoak gero eta gehiago direlarik. Askoz errazagoa da inguratzen gaituzten gertakari eta injustizien aurrean inozo eta ahul azaltzea, geure burua gertakari hoien eragile aktibotzat jotzea baino. Krisiaren biktimak, itxurakeriaren biktimak, erlijioaren biktimak, alkoholismoaren biktimak, estresaren biktimak, kutsaduraren biktimak, konformismoaren biktimak, terrorismoaren biktimak, manipulazioaren biktimak, patriarkatuaren biktimak, garapenaren biktimak, globalizazioaren biktimak, modaren biktima, etsipenaren biktimak, demokraziaren biktimak, sistemaren biktimak, biktimismoaren biktimak. Biktimak. Biktimak. Biktimak. BIKTIMAK!
Biktimismoari hainbesteko nazka izango ez banio, biktimismoarenganako nazkaren biktima bezala izendatuko nuke neure burua... baina ez naiz zuloan eroriko! Nahiago dut errua eta erantzunkizunaren zama gainean harturik, biktimaren papera odolzalearenagatik ordezkatuta erlijioa, konformismoa, manipulazioa, patriarkatua, garapena, globalizazioa, etsipena, sistema, biktimismoa eta beste hainbeste nire biktima bilakatu. Ez al ditu, bada, borreroak milaka aurpegi?
