Komunetik itzuli zarenerako han daukazu zure whiskya zain, bikoitza oraingoan, tabernariari agindu bezala. Aulkiak ere utzi duzun toki berean jarraitzen du, tabernan dagoen orok ondo baitaki zeure lekua dela, gau osoa bertan botata baitaramazu. Kontuak ateratzen ahalegindu zara... zenbat ordu daramatzazu zulo hortan sartuta? Hiru? Lau? Joder, bost ere izango dira dagoeneko! Azkar doa gaua, are azkarrago zure burua, zure pentsamenduak. Bost mila güiski hustu arren ere ezin lasaitu barruak, kauendios! Asperen bat atera zaizu oharkabean.
-Egon hadi lasai neska, denborak zauri guztiak osatzen dizkin eta. Nahi edo nahi ez, eguzkiak berriro irteten din goizero...
Leihotik so egin duzu, tabernariak esandakoa zihurtatzearren edo. Eguna argituz doa, bai, egun berri baten hasiera datorrela dirudi, baina eguzkirik ez da ageri inon. Lainoa lainoaren gainetik, besterik ez, azkenaldian ikusi dituzun egunsenti guztietan legez. Tabernariari ezer ulertzen ez duenaren aurpegiaz begiratu diozu. Ekaitza datorrela dirudi.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Loaldi erosoan murgildutako artaldearen artean, esna dauden ameslariak gara